Dzieci mają wręcz cudowną moc, aby zmieniać się we wszystko, w co tylko zapragną.
– Jean Cocteau
Czasem tak się zastanawiam, gdzie się podziała cała moja dziecięca fantazja. Jak nie wiele było wtedy trzeba, by znaleźć się w takim „czarodziejskim” świecie. Wystarczyło kilka patyków, kamieni, trochę trawy i powstawał dom – gdzie można było się bawić godzinami 🙂 Wystarczył koc, kilka krzeseł i był namiot, z którego nie chciało się wychodzić.
Jako dziecko rzadko się zastanawiałam czy coś co zaczynam źle się skończy – nie – po prostu eksperymentowałam, a potem mierzyłam się ze skutkami, i tymi złymi, i tymi dobrymi. Teraz nie jest już tak prosto. Lata słuchania „nie rób tego”, „to jest głupie”, „to nie skończy się dobrze”, „bądź realistką” itp. zrobiły swoje.
Na plus jednak sobie liczę fakt, iż powoli odkrywam w sobie swoje „wewnętrzne” dziecko i zdaje sobie sprawę, że ci „wszyscy” ludzie nie mieli racji. 🙂